از فینال لیگ قهرمانان تا قعر جدول !
 |
چه سال شگفت انگیزی برای یوونتوس و همه ی عوامل مربوط به این باشگاه بود. از قله های فتح دوگانه و رسیدن به فینال لیگ قهرمانان ، تا قعر جدول در شروع فصل جدید. با این همه با تمام زمان های طوفانی که تجربه کرده اند ، آنها به ذهنیت پیروزی شان وفادار مانده اند ، قدرتمند تر از همیشه برگشتند تا خودشان را در موقعیتی فوق العاده برای فتح عنوان قهرمانی دیگری در لیگ قرار دهند.
زمانی که ماسیمیلیانو الگری تصمییم گرفت چرخش کمتری در ترکیبش انجام دهد ، قدرت فردی بازیکنان خودنمایی کرد. همانطور که بازیکنان اعتماد به نفسشان زیاد می شد و با نیازهای بازیکنان کناریشان هماهنگ می شدند ، اتحادی که اجازه ی عملکردی یکپارچه را می داد. این زیبایی آلگری است ، اوبالاخره تعادل تیمش را پیدا می کند ، همواره! ، حتی اگر تیمش مجبور به شروعی ضعیف در لیگ شود.در لیگ های بهتر ، رقبا ممکن است اینقدر بخشنده نباشند تا اجازه دهند که تیم او بعد از چنان شروع افتضاحی در جدول صعود کند.
او در سال 2008 که مربی کالیاری بود ، در 5 بازی اول بازنده بود ، تا اینکه توانست بالاخره روی پاهایش بایستد و ساردینی ها را در به رده های میانی جدول برساند. در میلان ، در اولین فصلش ، او بازیکنانی نظیر آندره آ پیرلو ، زلاتان ابراهیممویچ و تیاگو سیلوا بهره می برد ، اما در 4 بازی ابتدای فصل تنها 3 امتیاز کسب کرد ، علی رغم اینکه دو بازی را برابر تیم های تازه صعود کرده انجام داده بود. با این حال آغاز بد به زودی از اردوی روسونری رخت بر بست و آنها قرمان سری آ شدند.
در فصل 2012-13، میلان او تنها 8 امتیاز از 7 بازی ابتدایی گرفت ولی در نهایت توانست با رتبه ی سومی سهمیه ی لیگ قهرمانان اروپا را کسب کند.آن تیم از تیم کنونی یووه بسیار ضعیف تر بود ، افراد کمی حاضرند شرط ببندند که آلگری و بانوی پیرش قادر به فتح یک جام دیگر نخواهند بود ، مخصوصا اگر او به نشان دادن احساساتش کنار زمین به سبک بازی یووه و کارپی دادمه دهد.
از دست دادن کارلوس توز ، آرتورو ویدال و آندره آ پیرلو در هر صورت سخت بود ، نه تنها به خاطر تاثیری که در زمین داشتند ، بلکه به خاطر اثرشان در خارج از زمین . انها به آلگری کمک می کردند که رو نقشش به عنوان یک تاکتسین تمرکز کند.
اگرچه بعضی از خروج ها ضروری بود و در حالیکه مدیریت یوونتوس در چندین مورد مقصر بود ، اما انها به طور قطع بازیکنانی جوان و خیره کننده که بعد از کمی صبر عملکردی عالی داشتند را جایگزین قدیمی ها کردند.آلگری نیاز داشت که ثابت کند می تواند بازیکنان جدید را کنترل و تمایل به پیروزی را به آنها منتقل کند ، اما اگر جانلوییجی بوفونی نبود که الگویی برای همه باشد ، کلودیو مارکیزیوای که از تازه واردها پیروزی بخواهد و جورجو کیه لینی که طوری بازی کند که انگارزندگی اش به آن وابسته است ، آلگری الان کجا بود؟
در حالیکه بازیکنانی نظیر الکس ساندرو ، پائولو دیبالا و خوان کوادرادو درخشیده اند ، یوونتوس بیشتر درخششش را مدیون رهبرانش در رختکن است. ستاره های قدمی تر که جاه طلبی بی پایانشان را به رخ می کشند. انها بودند که به علاوه ی تاکتیک های آلگری ، توانستند یک یووه ی جدید را عرضه کنند.با یک زوج جدید حمله که در حال درخشش است ، غول های تورینی نه تنها از لحاظ دفاعی به لطف سیستم 3-5-2 متعادلاشان فوق العاده اند ، بلکه در حمله هم قدرتمند هستند.در حالیکه همه امیدوار بودند که آلوارو موراتا در کنار دیبالا زوج اصلی حمله باشند ، ماریو مانژوکیچ تا به این جا عملکردی متداوم داشته ، و به قدری مهم بوده که غیبتش شدیدا احساس شده است.
در 5 بازی اخری که مرد کروات یووه به میدان رفته است ، او یا گل زده و یا پاس گل داده ، دو در هر دو بازی یووه مقابل لاتزیو و کارپی بهترین بازیکن میدان لقب گرفت.چه حفظ توپ کند تا پاسی بی نقص به دیبالا بدهد و چه سرشت درنده اش را در تقابل با هر اشتباه خط دفاع نشان دهد ، مانژوکیچ همواره عطشی که به خاطرش معروف شده را به نمایش می گذارد و این باعث شده او به بازیکنی بی نقص برای سیاه وسفیدپوشان تبدیل شود. برای بازیکن سابق اتلتیکو مادرید آسان نبوده ، او برای راه پیدا کردن به تاکتیک های الگری سختی کشید و به اندازه ی کافی تغذیه نمی شد.مانژوکیچ به ندرت از فرصت هایش استفاده می کرد و اماری بسیار دورتر از آنچه در مادرید و یا مونیخ با جا گذاشته بود ثبت کرد.با این حال ، از بازی مقابل اتالانتا ، به نظر می رسد این بازیکن راه خودش را پیدا کرد ، او ۹ گل از آن زمان به ثمر رسانده ، این آمار حتی بهتر از چیزی است که زلاتان ابراهیموویچ و داوید ترزگه در طول 18 بازی ابتدایی در تمام فصولی که با یووه داشته اند ثبت کرده اند.
یوونتوس به کمک دیبالایی که جادو می کند و هم تیمی اش که بُرندگی را ارائه می دهد ، یکی از بهترین خطوط حمله ی اروپا را دارد ، تازه خط حمله ای که هنوز نوپاست و جا دارد از این هم بهتر شود. از آن مهم تر ، آنها می دانند که چطور پیروزی را از زیر خاک هم شده بیرون بکشند و بعد از دریافت گل به بازی برگردند ، در حالیکه خط هافبک با ایثاری خستگی ناپذیر برای حفظ امتیازات تلاش می کند.
در نیم فصل دوم ، یووه بخش عمده ای از بازی های بزرگش را در خانه انجام خواهد داد و اگر این تداوم و تلاش را ادامه دهند ، اینتر ممکن است مجبور شود که نتیجه ای متفاوت از آنچه امیدوار بود را بپذیرد.
